Het moet eens klaar zijn met al die kunst op muren in de openbare ruimte. Vooral op buitenmuren. Die kunst neemt het uitzicht op de voegen tussen de bakstenen weg. Bovendien gaan onze kinderen van al die kunst op buitenmuren denken dat ze later ook hun geld als kunstenaar kunnen verdienen. Ja, dat zou lekker worden. Gesubsidieerd van onze belastingcenten, waarvoor we altijd krom hebben moeten liggen. Altijd hard voor hebben moeten knokken. Nou heb ik verder geen kinderen. Van de 1714 kwartieren die ik heb gewerkt, waren er minstens drie kwartier hard en de rest volgens 'rustig aan, dan breekt het lijntje niet'. Om het overzicht te behouden; niet om me er met een Jantje van Leiden vanaf te maken. En de toekomst interesseert me sowieso geen ene reet. Wie dan leeft, die dan zorgt. Of op zijn nest blijft liggen.
Het gaat mij erom het beeld te schetsen van het belang van onbelemmerd zicht op voegen tussen bakstenen. Zowel stootvoegen als lintvoegen, daar maak ik geen onderscheid in. Er wordt geen soort voeg met meer of minder coulance behandeld. Gelijke monniken, gelijke kappen. Strengperssteen of handvormsteen, maakt niet uit. Waalformaat, Vechtformaat, Oldenburger, Utrechts plat of Friese mop, het is me om het even. In wildverband gemetseld? In halfsteensverband? Kropholler-verband of kettingverband? Zoek het maar uit; we leven in een vrij land.
Maar: stop de terreur en weer kunst van de buitenmuren. Genoeg is genoeg en overdaad. Vrij zicht op de voeg!
