NACHTSCHADEREVOLTE

 

Goed. De tomaten komen op de markt voor een zacht prijsje in veel groteren getale opdraven dan zij bij 's lands grootste grootgrutter komen opdraven. Of ze daar nu in de bonusaanbieding zijn of niet. Nog iets merkwaardigs: ze smaken werkelijk naar tomaat. Bonusaanbiedingtomaten smaken naar zout, peper en mayonaise, mits je dat op de tomaten hebt aangebracht. Anders smaken ze naar de totale onbestendigheid, vergelijkbaar met de oneindigheid van het universum

Maar: de tomaten van de markt hebben de nare eigenschap direct na binnenkomst in de woning een ontbindingsrevolutie te ontketenen. Leg de tomaten ergens neer, ze beginnen spontaan uiteen te barsten en er verschijnen van binnenuit vreemde witte gezichten op de oppervlakken, die bij aankoop nog - min of meer - rood waren. Door de witte grimassen die de tomaten trekken, lijkt het zelfs of sommige hun tong naar me uitsteken. Het verwijderen van de mombakkesen, die kennelijk een interne staat van plezier moeten uitdrukken, levert een hoop boen-, kuis-, schrap- en schaafwerk op, zelfs als ik de tomaten slechts tot soep of saus wil verwerken.

Daarnaast doen de tomaten onderling lacherig over de heer des huizes. Ze verkneukelen zich alvast over de nachtschadeoverdosis die ik mijzelf ga toedienen. Met een beetje geluk wordt dat traumahelikopterwerk. Zelfs als ik die witte smileys van hun oppervlak hebt geveegd, presteren ze het nog om me uit te lachen. Hoe ik dat weet? Dat hoor ik toch? Ik hoor hoe ze elkaar aanmoedigen het op een fermenteren te zetten. Als ik die ontbinding langer tolereer, groeien de witte verschijnselen uit tot borden en spandoeken met daarop opruiende kretologie; lopen ze binnen de kortste keren een protestoptocht over mijn aanrecht. Misschien gaan ze dan zelfs met nog onafgewassen bestek, borden en pannen gooien.

Ik vind het allemaal nogal rebels. ik beraad me op te nemen stappen en de daarvoor te volgen procedures. Alle tomaten weg kieperen zou een oplossing kunnen zijn.

GEWOON MAAR EENS EEN FILOSOFIETJE IN DE GROEP GOOIEN

Als ze in zijn tijd sociale media zouden hebben gehad, zou Immanuel Kant Kritik der reinen Vernunft nooit hebben geschreven. Geen tijd voor. Veel te vaak afgeleid. Hij had immers nog van alles te retweeten, moest bij iedere scheet een toepasselijke hashtag verzinnen en zijn pennenvruchten dienden SEO-proof te zijn. Daarnaast zou hij speciaal voor Instagram ter zake dienende afbeeldingen bij elkaar moeten zien te googlen, zonder later te kunnen worden geconfronteerd met schending van iemands copyright en betaling van een draconische vergoeding daarvoor.

Helaas bestonden er in zijn tijd nog geen sociale media. Met als resultaat dat er nog een dikke twee eeuwen lang wereldwijd wijsbegeertestudenten zijn lastig gevallen met zijn onmogelijk te bevatten theorieën, in een onnavolgbaar proza, dat is gevat in bijzin na bijzin. Terwijl diezelfde studenten zich ook nuttig hadden kunnen maken met het opbouwend bedoeld plaatsen van duimpjes op sociale media als reactie op de meest uiteenlopende faits divers.

Zou Immanuel Kant in onze tijd leven en het toch hebben kunnen opbrengen het werk te schrijven, dan zou het #Superkritik der risenreinen Megavernunft hebben geheten. Dat zou best wel een helemaal goede prestatie zijn geweest van Immanuel, met al die hedendaagse afleiding. Eine ganz tolle Leistung.

ZWART AFGESCHILDERD

 Critici vinden het nieuwe beeld op het plein voor Rotterdam CS, Moments Contained, even zwart als Kabouter Buttplug. Al voor de plaatsing van Kabouter Buttplug, Santa Claus volgens de officiële annalen, werd het standbeeld voor Pim Fortuyn onthuld, dat ook niet bepaald een roomblanke toet verbeeldt.

Moments Contained zou, nog gevoegd bij de reeds in de stad aanwezige kunstuitingen op de beeldenroute aan de Westersingel, waarvan de kleur ook overwegend zwart is, juist een ontmoediging van diversiteit zijn en eerder een oproep tot uniformiteit, eenheidsworst. “Alle beelden mogen kennelijk zo zwart als roet zijn, maar juist onvervreemdbaar Nederlands erfgoed als Zwarte Piet moet worden afgeschaft”, aldus een rap van de tongriem gesneden criticaster, er bij haar opmerking lichtzinnig aan voorbijgaand dat Zwarte Piet geen Nederlands, maar Spaans erfgoed is.

Extra pijnlijk is naar de mening van de critici dat de kleur zwart in Rotterdam kan worden opgevat als referentie aan de kleur van de geblakerde stad, na het bombardement op 14 mei 1940. “Het enige beeld dat met zijn zwarte tint recht doet aan de ravage na het bombardement is dat van Hubert van Lith, Ongebroken Verzet”, stipt de criticaster aan. “Maar Van Lith was een Amsterdammer. Dus zijn standbeeld hoort in een Rotterdams overzicht niet thuis. Het is al erg genoeg dat het op zo'n prominente plek mag staan.”

De omvang van Moments Contained op het Stationsplein valt ook al niet in goede aarde. De afgebeelde fictieve vrouw is liefst vier meter hoog. Door dit volgens de critici gebrek aan waarachtigheid is het beeld een hyperbool van de homo sapiens. Een lelijke, ongeloofwaardig uitvergrote Reuzin van Rotterdam. “Ze hadden een voorbeeld moeten nemen aan het beeld van Rigardus Rijnhout, de Reus van Rotterdam. Dat is geen centimeter hoger dan hij tijdens zijn leven was, twee meter achtendertig schoon aan de haak. Als ze een standbeeld van Nellie Cooman hadden gemaakt, zou het ook lang niet zo belachelijk veel ruimte hebben ingenomen als deze mastodont”, tracht de criticaster haar standpunt kracht bij te zetten. Ze maakt daarnaast nog duidelijk dat haar na telefonisch contact met de afdeling communicatie van Nike is gebleken dat de schoenmaat van de mastodont volstrekt niet realistisch is. “Maat tweeënzestig. Maat tweeënzestig. Geloof je het zelf?” briest ze.

 Daarnaast ligt de locatie van Moments Contained gevoelig. Met een treinstation, tramhaltes, metrostation en bushaltes in de directe nabijheid zou de kleur kunnen worden opgevat als een aanmoediging tot zwartrijden. Zowel RET-controleurs als NS-conducteurs overwegen dan ook hun werk neer te leggen, omdat ze zich niet meer veilig zouden voelen. Een extra loonsverhoging zou – als te doen gebruikelijk – het gevoel van onveiligheid wegnemen, en zo niet, dat gevoel minstens dempen.

Mocht Moments Contained moeten blijven gehandhaafd, dan ziet de criticaster slechts één oplossing: “Overschilderen in de regenboogkleuren. Daar zijn die woke types van tegenwoordig toch zo gek op? En geef het centraal station ook maar de kleuren van de regenboog. Dan valt het standbeeld zo veel mogelijk weg tegen de achtergrond.”