Vannacht lig ik wakker van de lekkere trek - of laat ik het beestje bij de naam noemen: 'honger' - en wil op mijn slimme telefoon nagaan of de bewuste koeken inderdaad in de bonusaanbieding zijn. Dus ik open online de bonusaanbiedingenfolder. En ja hoor, natuurlijk: geen kokosmakroon of gevulde koek te bekennen. Dat zou nog niet zo erg zijn. Met enige meditatie, yoga of de woordcombinatie 'wellness - hagelslag - cursusleider - opvanghuis' als mantra opzeggen, weet ik het ergste hongergevoel er wel onder te krijgen en met de double breathing-ademhalingsoefening moet het me ook lukken snel weer in slaap te raken.
De wetenschap dat ik door het oplopen van bonusaanbiedingstress nu ook verplicht ben de posttraumatische bonusaanbiedingstressstoornis in de package deal te aanvaarden en de komende zes maanden ben gedwongen om er eens per week met iemand die daarvoor heeft geleerd over van gedachten te wisselen, zal me nog een poos wakker houden.