CHEF

 

's Nachts treft de ongedurigheid me. Ik heb overdag slechts twee flessen wijn gedronken. Te weinig. Dat moeten er minstens vier zijn om een tevreden gevoel aan de alcoholinname over te houden. Ik besluit lege flessen in een plastic tas te stoppen en naar de glascontainer te lopen. Ik weet dat het in de buurt van woningen geen pas geeft om midden in de nacht je flessen te dumpen. Soms nemen impulsen de overhand boven gezond verstand.

In de bijna uitgestorven Witte de Withstraat is er natuurlijk weer een gast die mij ongevraagd met 'vriend' of 'chef' aanspreekt. Het veel te amicale "Alles goed?" blijft dit maal achterwege. Zoals gewoonlijk antwoord ik chagrijnig en loop door. Chef heeft een tas lege flessen in zijn handen. Het is ronduit onverstandig je daarmee in aanraking te laten komen. In de container maken de flessen een opvallende pleurisherrie. Het lijkt of die afvalstort grotendeels leeg is, waardoor het geluid extra resoneert. Gelukkig is het inmiddels zo laat dat er nergens een verstoorde bewoner licht aanklikt of - vervelender nog - verhaal komt halen.

Als ik vanaf de container terug loop naar mijn woning, zie ik de 'chef'-aanspreker weer staan. Ik negeer hem en gelukkig houdt hij nu netjes zijn muil. Ik ben kennelijk voldoende duidelijk geweest.

Thuis in bed lig ik ongedurig wakker. Het gaat nog uren duren voordat de supermarkt opent en ik weer wijn zal kunnen aanschaffen.

Verbaasd ontwaak ik om tien uur. Het is me dus toch gelukt nog in slaap te komen. Daar had ik niet op gerekend. De gang naar Albert Heijn is niet prettig. Katerparanoia, een verstoord evenwicht en afgenomen coördinatie werpen roet in het eten. Niet onoverkomelijk; wel hinderlijk. Een bezoek aan de grootgrutter is broodnodig om twee flessen Sauvignon Blanc aan te schaffen. Van geheelonthouding kan momenteel geen sprake zijn. Dan moeten ze me eerst een tijd opsluiten in een kliniek. Wat dat betreft laat GGZ het echter stevig afweten. Deze keer scan ik netjes alle boodschappen. Zo secuur ben ik niet altijd geweest, maar ik krijg de indruk dat supermarktpersoneel de laatste tijd beter op de qui vive is.

Thuis constateer ik dat afgerekende wijn toch een fractie minder goed smaakt dan onbetaalde wijn. De roes die de drank oplevert, is overeenkomstig.