Avalanche Party. Lawine Partij. Je zou nog gaan denken dat LP een nieuwe loot aan de politieke spectrumboom is. Dat Thierry Baudet een afsplitsing van Forum voor Democratie is gestart, omdat hij binnen die partij met te veel weerwoord werd geconfronteerd. Baudet, die de volgende stortvloed van onzin van de Dutch Mountains wil laten rollen en er de Tweede Kamer onder wil bedelven. Maar ik wijk af. De band die vanavond op Vessel 11 optreedt, is geen Nederlandse, maar een Engelse. Niet afkomstig van de Dutch Mountains, maar uit de Yorkshire Moors. Avalanche Party is ook geen politieke beweging onder leiding van Eddy the Eagle, de kolderieke skispringer van weleer, die zijn heil in een bestuursfunctie is gaan zoeken. Niks geen bergen. Het meest waarschijnlijk zou nog zijn dat AP de nieuwe partij van Nigel Farage is, maar ook dat is gelukkig een kwestie rijp voor het rijk der fabelen. Ik schetste slechts wat dystopieën.
Dus laat ik ter zake komen. Muziek. In 2022 was ik aanwezig bij een concert van And You Will Know Us By The Trail Of Dead, in Rotown. Het viel me me toen op dat de supportgroep van dienst – en ja, het ging hier om Avalanche Party – beter voor de dag kwam dan AYWKUBTTOD. Die had ik eerder meegemaakt in de oude zaal van de Melkweg, waar ze een veel geschiktere indruk achterlieten. Kan allemaal best wezen. Zelfs om het niveau van And You Will Know Us By The Trail Of Dead te evenaren of te overtreffen als die een mindere dag hebben, moet je e.e.a. in je mars hebben. En dat liet Avalanche Party die bewuste avond in Rotown horen. Een indruk die beklijfde bij het beluisteren van de cd “24 Carat Diamond Trephine”, die ik toen tot de mijne maakte.
Deze avond op Vessel 11 is hun concert wederom meer dan ruim in orde. Ik kan nauwelijks een zwak moment in de performance aanstippen. Of het zou de wat ongelukkige keuze voor “Ecstasy” als laatste nummer voor de toegift moeten zijn. Niet omdat ik mij bij het horen van de lyrics afvraag of de track een aubade aan de MDMA bevattende, stimulerende, per dragee te nuttigen partydrug behelst. Ik vermoed van wel, al is het ook mogelijk dat het gewoon om een meissie gaat. “Ecstasy” is vergeleken met de rest van de gespeelde tracks rustig, ballad-achtig en had daarom misschien beter vroeg in de setlist gepast. De band voorkomt de indruk van de vergelijking met een nachtkaars om het eind van het optreden aan te geven door ook nog de veel steviger encore, “Dream Johnny Dream” te spelen.
Sterk is ook dat Avalanche Party de laatste songs duidelijk oprekt; de live versies duren langer dan het studiowerk. Hierdoor krijgen de nummers een karakter van jamsessie. Doordat de muzikanten voortdurend vrij dicht bij het origineel op geluidsdrager blijven, voorkomen ze dat het jammen ontaardt in geneuzel en freewheelen in de ruimte.
Ook tijdens dit concert meende ik weer te merken dat mijn voorkeur voor sec luide rockmuziek iets aan het verschuiven is. Ik houd nog van een redelijke stortvloed aan lawaai; steeds vaker heb ik net iets meer waardering als bands de – grof gestelde – standaard bezetting van zang, gitaren, bas en drums verrijken met extra instrumenten. Viool, koperblazer en synthesizer zijn meestal zeer welkom. Avalanche Party voegt aan de standaard bezetting saxofoon en synthesizer toe. Als gesteld: het verrijkt.
Het optreden op Vessel 11 is het laatste van de tour, die de leden eerst door het Verenigd Koninkrijk en vervolgens over het Europese vasteland voert. De musici wekken geenszins de indruk vermoeid te zijn. Ze weten plichtmatigheid verre van zich te houden. Misschien is het eind van de tour de reden dat ik na afloop bij de meurtsj (dat is nieuwe spelling voor 'merch', dat op zijn beurt weer een afkorting van 'merchandising' is) geen cd met hun nieuwste album, “Der Traum über alles”, kan aanschaffen. Zelfs op vinyl hebben ze het werk niet meer. Het kan zijn dat ze onderweg inmiddels veel van hun meurtsj hebben verkocht. Geen nood. Bandcamp biedt uitkomst. Al is toegift “Dream Johnny Dream” er nog niet terug te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten